-
1 dowodzić
I 1. (-odzę, -odzisz); imp -ódź; dowieść; vt dowodzić czegoś — ( udowadniać) to prove sth; ( ukazywać) to show; ( być dowodem) to prove2. viII (-odzę, -odzisz); imp - ódź; vidowieść, że... — to prove that...
dowodzić ((+instr)) — to command, to be in command (of)* * *ipf.- ódź1. (= przekonywać) argue (że... that...).2. (= dawać dowody czegoś) prove; to niczego nie dowodzi this doesn't prove anything; to zostało naukowo dowiedzione it's been scientifically proven.3. tylko ipf. (= przewodzić komuś) command ( czymś sth) be in command ( czymś of sth); dowodzić pułkiem command a regiment, be in command of a regiment; kompania dowodzona przez doświadczonego oficera a company commanded by an experienced officer.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dowodzić
-
2 dow|odzić2
impf vt 1. (sprawować zwierzchnictwo) to command, to lead- dowodzić plutonem/pułkiem to command a platoon/regiment, to have command of a. be in command of a platoon/regiment- kto tu dowodzi? who’s in command here?- dowodzić powstaniem to lead an uprising- sztab dowodzenia headquarters2. (przewodzić) to lead [grupą ludzi, gangiem]The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dow|odzić2
См. также в других словарях:
dowodzić — ndk VIa, dowodzićdzę, dowodzićdzisz, dowodzićwódź, dowodzićdził, dowodzićdzony 1. forma ndk czas. dowieść (p.) 2. «kierować kimś albo czymś; stać na czele» a) «w wojsku: być zwierzchnikiem jednostki wojskowej, kierować akcją wojenną;… … Słownik języka polskiego